17 oktober 2014 is het zover, de startborrel van woongroep Ondertussen. Feest!
Geniet van de foto’s en de speech…
De speech:
Koffie, praten, lachen, peinzen, schrijven, samen eten. Elkaar ontmoeten in keukens, woonkamers en zolderkamers. Op bezoek gaan bij andere woongroepen.
We wisselen onze verlangens uit. Raken in gesprek met de Seyster Veste: “Een woongroep? Jazeker, dat is ons zeer welkom.” Waar? De Grift… Oké. Er haken mensen af, er haken nieuwe mensen aan. Wat resteert is een topteam! Wij gaan in de Grift wonen onder in de flat tussen de mensen en we noemen de woongroep: Ondertussen!
Onze droom is verwezenlijkt. De ruimte waarin wij nu staan is het tastbare bewijs. Hartelijk welkom iedereen! Geweldig dat u met zovelen bent gekomen, vanuit zoveel verschillende functies en achtergronden. Heel hartelijk welkom!
Woongroep Ondertussen, wat wil zij eigenlijk?
Iets betekenen voor onze medemens. Niet heel groots, niet om wereldproblemen op te lossen. Eigenlijk heeft het gewoon te maken met de instelling van het hart, een andere manier van denken. Elk flintertje positiviteit dat gedaan of geuit wordt is er weer een. Een glimlach, een hartelijke begroeting, een boodschap doen. Dat we met elkaar leren omgaan met makkelijke en moeilijke mensen.
Tijdens de galerijroute (1e kennismakingsronde) viel het al te bespeuren: de een kijkt terug op een goed en verzadigd bestaan, de ander is geslagen door het leven en heeft menig teleurstelling voor de kiezen gehad. Dan is het ware Levenskunst om optimistisch te blijven.
En sommigen… lukt dat! Dit te ontdekken in een gesprek is voor mij persoonlijk uiterst waardevol. Fantastisch en inspirerend.
Dan wordt een omgebouwd appartement in een groot grijs flatgebouw plotseling een ruimte waarin bijzondere dingen plaatsvinden. And we’ll discover heights we never seen before zingt Charles Aznavour in zijn lied The Old Fashioned Way.
Consternatie
Eerst was er enige verwarring over wat een woongroep nou eigenlijk is:
- Wat doen toch al die jonge mensen hier?
- Dit is toch een seniorenflat?
- Waarom moet ik zes euro per maand betalen voor een ruimte die ik niet gebruik?
- worden jullie betaald door de Seyster Veste?
De Galerijroute maakte een eind aan alle onduidelijkheden. We maakten kennis met elkaar, de gezichten kregen een naam. Weet u dat onze flat een rijkdom aan verscheidenheid kent? Bridgers, mozaïkers, tuinierders, fietsers, wandelaars, lezers. Het zit allemaal onder dit dak.
Droomboom
Kunnen we een groentetuin starten? Lukt het om in de aarde te wroeten met de buren? Ons samen te verheugen over de oogst of teleurstelling te delen over de vraatzucht van rupsen? Dat is het beeld dat wij voor ogen hebben. En och, als we toch eens iets zouden kunnen doen aan het vooroordeel over Marokkanen die hier tenslotte volop wonen. Het is ons heel wat waard.
We hebben onze dromen in de droomboom gehangen, grote en kleine in de hoop dat er iets moois uit groeit. Misschien bent u wel die appelplukker die zomaar een van die hoopvolle vruchten plukt en besluit: die neem ik voor mijn rekening! Er zijn appels voor zowel de krappe beurs als voor de Grote Denkers en Doeners.
Tot slot
Wil ik mensen bedanken. Een hachelijk onderneming natuurlijk, want als ik iemand vergeet houd ik daar op zijn best 2 blauwe ogen aan over.
Ik bedank de Seyster Veste: Ferdinand, Erica, maar ook Bjorn, Niels en Francis! Wat zijn jullie goed bezig in de wijk. Wij waren en zijn aangenaam verrast.
Bedankt, spullengevers. Alles wat u hier ziet zijn giften. Aan de Wittenberg hebben we deze prachtige rode stoelen te danken!
Emmy ook jij bent een van die gevers en verdient daarom een Emmy Award
Dankuwel voor uw komst en voor het geduld om deze speech aan te horen.
Vergeet niet een appel te plukken van onze boom. Fruit schijnt goed te zijn voor lijf en leden.